درباره اتاق

تاریخچه اصناف و سازمان های صنفی در ایران فارغ از پیشه وری و خرید و فروش کالا یا خدمات که از ابتدای شهر نشینی انسان به صورت های مبادله ی پایاپای کالا به کالا یا خدمات مورد نیاز افراد وجود داشت و سابقه ده هزار ساله دارد .
نخستین ساماندهی رسمی اصناف، در اواخر دوره قاجار ( 1295 خورشیدی ) با صدور جواز پیشه وری توسط اداره امنیه ( شهربانی ) برای اصناف آغاز شد که برای همه مشاغل مشابه بود. در سال 1312 و دوران پهلوی اول، با تشکیل شهرداری ها صدور جواز پیشه وری به شهرداری هر شهر محول شد و نام آن نیز به جواز کسب، تغییر یافت.
با تصویب مجلس در دوران پهلوی دوم، از سال 1350 با شکل گیری اتحادیه ها و اتاق اصناف در همه ی شهر ها، وظیفه ی صدور جواز کسب از شهرداری به اتاق اصناف منتقل شد و نام آن نیز به پروانه ی کسب تغییر یافت. بر اساس مصوبه ی مذکور، اتحادیه های صنفی هم با نام سندیکای صنفی با ثبت رسمی در اداره کار و امور اجتماعی شهر ها تشکیل شده و شروع به عضو گیری کردند. این روند ادامه داشت تا در سال 1359 بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، اتاق های اصناف منحل شده و نهادی به نام کمیته امور صنفی ،جایگزین آن شد.
در سال 1362 در بحبوحه جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، با تصویب مجلس شورای اسلامی کمیته ی امور صنفی به شورای اصناف تغییر نام یافت که هیأت رئیسه ی آن با انتخابات و توسط رؤسای اتحادیه ها انتخاب می شدند. در سال 1368 که جنگ تحمیلی پایان یافته و دوران سازندگی آغاز شده بود، با پیشنهاد دولت و تصویب مجلس شورای اسلامی، شورای اصناف به دو نهاد مجمع امور صنفی تولیدی و خدمات فنی و مجمع صنفی توزیعی و خدماتی، تبدیل شد.
فعالیت مجامع امور صنفی تا سال 1392 به همین شکل ادامه داشت تا اینکه باز هم با تصویب مجلس شورای اسلامی، از سال 1393 مجمع امور صنفی مجدداً با هم ادغام شده و مانند قبل از انقلاب، نهادی به نام اتاق اصناف تشکیل گردید که تا کنون نیز به همین رویه به فعالیت خود ادامه می دهد.
اعضای نخستین هیأت رئیسه اتاق اصناف مرکز استان کرمان در سال 1350 که با رأی گیری از رؤسال اتحادیه های (سندیکاها) صنفی انتخاب شدند ، عبارتند از آقایان: محمد علی رشید فرخی، محمد حسین پناه پور، جلیل مظهری، محمد صنعتی و حسن داودی